Bismillahirrahmanirrahim – Rahman ve Rahim Olan Allah’ın Adıyla
Basına ve Kamuoyuna
Enfal – Halepçe Katliamı.
Irak’ın devrik lideri Saddam Hüseyin İran-Irak savaşı döneminde Enfal Operasyonunu başlattı ve 16 Mart 1988’de Kürdistan’ın Halepçe kentine kimyasal silahlarla saldırdı. Saldırı sonucu binlerce insan öldürüldü, onbinlerce insan yaralandı ve sakatlandı. Hala bu insanlık dışı suçun tesirleri devam etmektedir. 16 Mart 1988 tarihi içler acısı ve yürek yakıcı bir gündür, insanlık için büyük bir ayıp ve utanç kaynağıdır.
Kürdistan halkı ve coğrafyası 1. Ve 2. Dünya Paylaşma savaşlarında statüsüz bırakıldı. Kürdistan uluslar arası güçler tarafından komşu devletlerin insafına terk edildi. Bu durum insanlık alemi için büyük bir ayıptır. Yine Kürdistanı bölüşen devletler “İslami Devletler” kabul edildiği için İslam alemi de bu utanç ve ayıbın ortağı olmuştur.
Biz kendimize Nisa suresi 75. Ayetin muhatabı kabul ediyoruz ki şöyle der: Size ne oluyor ki, Allah yolunda ve “Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu ülkeden çıkar, bize katından bir veli (koruyucu sahib) gönder, bize katından bir yardım eden yolla” diyen erkekler, kadınlar ve çocuklardan zayıf bırakılmışlar adına savaşmıyorsunuz?
Doğu ve Batı dünya bloklarının, Kurdistan’da yaşanan Dersim ve Zilan gibi katliamlardaki sessizliği Halepçe’de tekrar etmişti. Hem İslam alemi hem de dünya devletleri Halepçe’ye karşı kör, sağır ve dilsiz kalmışlardır. NATO, Birleşmiş Milletler, Arap Ligi, İslam Konferansı Örgütü, Afrika Birliği ve büyük devletler bu katliama ortak olmuşlardır.
Enfal operasyonları sonucu yüzbinlerce Kürt öldürüldü, yurtlarından göç ettirildiler, vatanları yerle bir edildi, sömürüldü. Kadın ve çocuklar kamplara götürüldü, aileler yok edildi. Kürtlerin uzun ve çile dolu tarihinde bir çok katliam yapıldı, ama Kürt Halkı mücadele bayrağını hep yükseltti. Bunun sonucunda Güney Kürdistan’da bağımsızlık için minnetsiz olan Federal bir devlet kurdular.
Bütün insanlık aleminin katliam ve savaşlardan ibret alması gerekir. Bir daha Halepçe gibi katliamlar yaşanmasın diye tedbir alınmalıdır. Şüphesiz zulüm karanlıktır ve Allah zulüm etmeyi haram kılmıştır. Bugünde maalesef ki Kurdistan’da, Suriye’de ve dünyanın farklı yerlerinde İslam ve insanlık dışı manzaralar görülmektedir.
Bunun için her şahıs, topluluk, kurum ve devlet için, dünyanın barış ve selameti ile evrensel insani ilkelerin korunması için çalışmak en temel görevdir. İnsan Hakları ve evrensel insani değerlerin ayak altına alınmaması, insana hürmet gösterilmesi için herkes üzerine düşen vazifeyi yapmalıdır.
Biz inanıyoruz ki özgürlük ve kendi kendini yönetme insani ve İslami bir gereklilik ve haktır. Bu vesile ile Kurdistan’ın özgürlüğü için mallarını ve canlarını feda eden başta Halepçe şehitleri olmak üzere bütün şehitleri saygı ve minnetle anıyoruz. Yüce Allah’tan dileğimiz odur ki Kürt Milleti ve bütün mazlum halklara kurtuluş nasip etsin ve kardeşçe bir barış ve huzuru bütün insanlığa hakim kılsın.
Öner Şüt – Van İnsan Der
Bismillahirrahmanirrahim – Bi navê Xwedayê Mîhrîban û Dilovîn
Ji Çapemeniyê û Raya Giştî re
Enfal – Komkujiya Helepçê
Serokê têkçûyî yê Iraqê Sedam Husên di dema şerê Îran-Iraqê de Operasyona El-Enfalê, da destpêkirin û 16ê Adara 1988ê bi çekên kîmyewî êrîşî bajarê Helepçeyê, yê Kurdistanê kir û tê de bi hezaran kes hatin kuştin, bi deh hezaran kes birîndar û seqet bûn û hêj jî şopên vî sûcê dij mirovahiyê berdewam in. Roja 16 ê Adara 1988an, tarîxeke elemdar e. Ser navê însaniyetê eyb û şermeke mezin e.
Xelkê Kurdistanê û coxrafyaya wê, di şerê yekemîn û duyemîn ê parkirinê de bê statu hatin hiştin. Xelkê Kurdistanê û coxrafyaya wê, ji hêla hêzên navneteweyî ve ji însafa dewletên cîran re hatine hiştin. Ev rewş, ji bo alema însaniyetê şermeke mezin e. Herwiha, ji ber ku dewletên Kurdistan dagir kirine tev wekî, “Dewletên Îslamî” têne qebûlkirin, Alema Îslamê jî şirîkê vê şerm û rûreşiyê ye.
Em xwe muxatabê wê ayetê dibînin ku dibêje: Çi bûye bi we ku hûn cengê nakin di riya Xweda de û ji bo wan mêr û jin û wan zarokên bêhêz mabûn ku digotin, “Xwedayê me! Tu me ji vî bajarê ehlê wî zulimkar in derxîne û tu parêzvanekî ji me ra bişîne, tu ji bal xwe alîkarekî bide me…” (Nîsa 75)
Qetlîamên ku li ser erda Kurdistanê, di Dêrsim û Zîlanê de hatibûn dîtin; di heyama şerê Îran-Iraqê de bi bêdengiya dewletên Rojhilatî û Rojavayî, li Helebçeyê jî qewimî. Dewletên alema Îslamê û dewletên cîhanê, li hemberî vê qetlîama mezin a ku li perçakî Kurdistanê Helebçeyê hate jiyandin, bêdeng mane. NATO, NY, SKÎ, Lîga Ereban, Yekîtiya Efrîqayê û dewletên mezin bi bêdengiya xwe, di vê qetlîamê de bûne şirîkê rûreşiyê û di sinifê de mane…
Di encama operasyona Enfalê de bi sed hezaran Kurdistanî hatine kuştin, ji welatê xwe hatine derbiderkirin, welatê wan hate talan û wêrankirin, jin û zarok birine kampên ji hev cuda û malbat ji hev parçe kirin. Wekî me hemû mirovahiyê ev pêkanînên dijî gelê kurd lanet kir û di dirêjiya dîrokê de li dijî gelê kurd gelek cinayet û komkujî pêk hatin, di encama wan de kurdan ala berxwedanê rakir û Dewleta Federe ya Başûrê Kurdistanê ava kir ku rêka wê ya bo dewleteke serbixwe ya bêminet hê jî berdewam e.
Divê hemî alema însaniyetê, ji qetlîam û şerran îbretê bistînin. Ji bo bûyerên wisa û mînanî vê careke din tekrar nebin, tedbîrekê bigirin. Bêguman zilim tarîtî ye û Xwedê, hem li xwe û hem jî li însaniyetê zilim heram kiriye. Di roja îro de jî, li Kurdistanê, Sûriyê û li deverên cuda cuda yên dinyayê, dîmenên ku li dijî nirxên însanî û Îslamî ne, têne dîtin.
Ji ber vê yekê, li ser her şexis, civak, sazî, dewlet û saziyên navneteweyî; xebata ji bo aştiya cîhanê û parastina distûrên însanî yên hevpar mecbûriyeteke esasî ye. Ji bo ev distûr neyêne perçiqandin û hurmet ji zatê însan re hebe, divê her kes wezîfa dikeve ser milê wî pêk bîne.
Em bawer dikin ku azadî û xwe bi xwe rêvebirin mafêkî însanî û îslamî yê. Bi vê wesîleyê em, kesên di rêka azadîya Kurdistanê de can û malê xwe dayî û bi taybetî jî şehîdên Helebçeyê bi rehmet û minnet yad dikin. Her wiha daxwaza me ji Xwedayê mezin jî ew e ku rizgariyê bide Milletê Kurd û hemû gelên bindest yên cîhanê û aştiya birayane jî bike nesîbê hemî însaniyetê…
Uğur Özcaner – Van İnsan Der
